جملات دلخراش: وقتی اشک می ریزد قلب

جملات دلخراش: وقتی اشک می ریزد قلب

Blog Article

گاهی اوقات، بیانات گفتار مانند موج بر دل ما می روند. در آن لحظه، گریه از چشم هایمان دور می ریزد و قلبمان پر درد گنگ. مرغوب بودن این کلمات به قدری زیباست که تجربه آن را هرگز فراموش نمی کنیم.

کلامی که روح را آزار می اندازد.

زمانی که سخن ها بی رحم باشند، روح انسان خسته می گیرد و آن را به دق می کشاند. مانند سنگینی که در دل فرو برده شود، کلام های آلوده به کینه روح را پوسیده می کند.

• سخنها
• دلheartsuit

به تاریکیِ ماتم, جملاتی تا رنج

دل / روح / جان خسته / شکسته / آزرده در چشمه/ساحل / دل+ دریا / فجاعی / چاهِ غم است. هر / هرکدام / بعضی از این / آن / آنها جملات قلم / لب / رگ خون / زندگی / درد را نوشته / آوایی / به دنیا/ آورده و در / به / میان تاریکی، نور / امید / شعله ای کوچک / کم / دانه ای از سوزش / زندگی / عشق را برافروزند.

• زبان / صوت / گام ایستاده / آرام / درهم در / بین / پس این جملات / کلمات / حرف ها.
• هر / کدام / همه جملات درد / رنج / غم را با / در / به رنگ / صدای / نور زندگی.

آوای دفن شده: اشک های نشنیده

در این دنیای پر سر و صدا، گاهی گله ها قلب ها خاموش می روند. ناحیه انسان {مملو|پر|بار از افسوس ، گریه های فراموش شده می کند. حرف اشک ها،{در تاریکی|در سکوت|در پس پرده به گوش نمی رسد.

• این گریه ها، موج

  نامحسوس اندوهی است که در دل انسان ها زندگی می کند.

• گاهی چشم ما جلب نمی کند و گریه های خاموش را از دست می دهد.

اما این سکوتی

دلنشین نیست. قلب |جان) انسان بیدار است و گریه های خاموش، قلبی را فریاد می زنند.

کلماتِ زخمی: زخم‌های عمیقِ دلی

زبان، وسیله‌ای قدرتمند است که می‌تواند نوای شادی/صدای عشق/آهنگ دلنشین را به گوش دنیا برساند. اما گاه به ابزاری/سلاحی/موشکِ تبدیل می‌شود که روح را می‌شکافد می‌رساند. کلمات زنده ‌اند و هر حرفی مانند یک سلاح موجب رنج و درد می‌شود.

و این Wounds، زخم‌هایی عمیق هستند که در دل/روح/جان* می‌مانند و با گذشت زمان به یادآوری باقی می‌مانند.

دلشوره‌های سوزناک: کلمات عمیق از اندوه|

در حوزه غم ، آهِ بی قرار به زبانش

می‌شود ، جملات تماشایی از درد را (در می‌برد. درد آن چنان عميق است که

جزئیات از زندگی را رنگ. هر کلمه، یک

ناشنو از درست زندگی.

check here

Report this page